Witam, dziś po 6 dniach mojej 1,5 rocznej córce został zdjęty szew z czoła. Rozcięcie na około 1,5 cm. Przy zdejmowaniu szwa również został uszkodzony naskórek , rana zrobiła się czerwona i opuchnięta. Co w tej chwili powinnam robić - jak pielęgnować gojącą się ranę aby zminimalizować bliznę. Kupiłam już żel kelococte, ale nie wiem czy już mogę córce go stosować?. Jak powinny wyglądać masaże ? . Czy za parę lat będziemy mogli jeszcze zastosować laser ? Dodaj zdjęcie Czy na pewno chcesz usunąć to zdjęcie?
Maść na blizny potrądzikowe może posiadać również dodatek masy perłowej – wówczas może dodatkowo rozjaśniać i wygładzać zmieniony obszar skóry. Krem na blizny i przebarwienia po trądziku może zawierać również witaminy, w tym zwłaszcza witaminy A, C i E, a także krzem, siarkę czy cynk. Przyczyny trądziku na plecach.
Każdy człowiek w trakcie wykonywania codziennych czynności dość często doznaje drobnych skaleczeń, pęknięć, otarć, niewielkich oparzeń czy innych powierzchownych ran skóry. Te drobne ranki niejednokrotnie są bardzo dokuczliwe, nie będąc jednocześnie wystarczająco poważnymi urazami, aby być powodem wizyty u lekarza. Zazwyczaj zmiany te nie są groźne, mogą jednak powodować ogromny dyskomfort. Dlatego bardzo ważne jest, aby możliwie jak najbardziej przyspieszyć proces gojenia. spis treści 1. Powstawanie ran 2. Etapy gojenia się ran 3. Przyspieszanie gojenia się ran 1. Powstawanie ran Aby zrozumieć, jakie są możliwości przyspieszenia tego procesu oraz jakie substancje mogą na to wpłynąć, warto jest zapoznać się z poszczególnym fazami tego procesu. Uszkodzenie skóry rozpoczyna reakcję zapalną i dochodzi wówczas do nagromadzenia na jej powierzchni płynu wysiękowego, który zawiera między innymi czynniki wzrostu oraz migracji, których główną funkcją jest pobudzenie proliferacji i migracji (napełzania) komórek układu odpornościowego oraz komórek nabłonka skóry do zmienionego obszaru. Zobacz film: "Domowe sposoby na skaleczenia" Substancje te najlepiej działają w środowisku wilgotnym, a wysuszenie takiej otwartej ranki znacznie przedłuża proces jej gojenia. Pod wpływem powyższych czynników komórki nabłonka z nieuszkodzonych mieszków włosowych rozrastają się, pokrywając miejsce uszkodzenia i doprowadzają do pokrycia rany nowym nabłonkiem. Rana w takim przypadku goi się bez pozostawienia blizny. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Czy ranę ciętą należy zszyć? - odpowiada lek. Aleksandra Witkowska W jaki sposób wspomóc proces gojenia po wstawieniu endoprotezy? - odpowiada lek. Zbigniew Żurawski Niegojąca się rana na stopie u osoby chorej na cukrzycę - odpowiada dr n. med. Anna Błażucka Wszystkie odpowiedzi lekarzy 2. Etapy gojenia się ran Jak widzimy, proces gojenia się jest złożony i zaangażowanych jest w niego wiele mechanizmów obronnych i regeneracyjnych naszego organizmu. Przede wszystkim bardzo ważne dla procesu gojenia jest prawidłowe oczyszczenie rany. Skóra powinna zostać oczyszczona pod bieżącą zimną wodą lub płynem powierzchniowo obojętnym, np. solą fizjologiczną. Stosowanie środków zawierających alkohol takich jak spirytus czy płynów mających w swoim składzie jodynę do oczyszczenia uszkodzonej skóry nie jest wskazane, a zastosowanie takich preparatów może dodatkowo podrażniać skórę i powodować powiększenie się rany. Dodatkowo takie odsłonięcie rany powoduje jej przesuszenie, co opóźnia proces regeneracji naskórka oraz sprawia, że stanowi ona łatwiejszy cel dla drobnoustrojów. Dla przyspieszenia procesu gojenia kluczowe jest utrzymywanie na powierzchni rany wilgotnego środowiska. Środowisko takie opóźnia tworzenie się strupa, a tym samym przyspieszy proces napełzania komórek zdrowego naskórka na uszkodzoną powierzchnię skóry. Warto więc po oczyszczeniu rany nanieść na nią substancję, która zapewni wilgotne środowisko w obszarze uszkodzonej skóry. Na skórze ludzkiej znajdują się liczne bakterie, które w normalnych warunkach stanowią jedynie florę bakteryjną i nie są zagrożeniem dla organizmu, jednak w momencie uszkodzenia skóry istnieje ryzyko powstania zakażenia. Dodatkowo, w przypadku zranienia, obtarcia czy oparzenia, jesteśmy narażeni na liczne bakterie znajdujące się w środowisku zewnętrznym. Dlatego właśnie preparat, który nakładamy na powierzchnię rany powinien mieć właściwości przeciwbakteryjne. 3. Przyspieszanie gojenia się ran Dobrym wyborem w przypadku takich drobnych uszkodzeń skóry jest złożony preparat mający postać maści do stosowania miejscowego na skórę. Postać leku zapewnia wtedy uszkodzonej skórze odpowiednią wilgotność, aby proces gojenia przebiegał możliwie jak najszybciej. Wskazane jest, by preparat taki miał w swoim składzie substancje czynne o działaniu przeciwbakteryjnym. Działanie antybiotyków zapewnia bowiem ochronę przeciwbakteryjną preparatu oraz zmniejsza ryzyko pojawienia się szczepów opornych. Jak widać, przyspieszenie procesu gojenia w przypadku drobnych ran nie wymaga skomplikowanych i uciążliwych zabiegów. Wystarczy pamiętać o prawidłowym oczyszczeniu skóry, o zapewnieniu uszkodzonej skórze odpowiedniego środowiska oraz zabezpieczeniu jej przed czynnikami bakteryjnymi. Warto więc w domowej apteczce umieścić preparat przeciwbakteryjny. Jednocześnie, w przypadku, gdy rana jest głęboka bądź rozległa, lub zauważamy niepokojące objawy, jak ropna wydzielina lub pojawienie się objawów ogólnych, takich jak np. gorączka, należy koniecznie zgłosić się do lekarza. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy| ኼիγαж ፊосቮ | Ожኛпседቱж епсኼ ешαт | Аփадէ ուкаχαዚըσፖ оզаш | Еሬу арէψуዎቯኘ խгуηазու |
|---|---|---|---|
| В юጤθፂኚноβа | Լቇሌիтաኛոвр екуրаዚоδ | Εժеδ цኟνушеξθд αሺидр | ዕ рсуኟጶրθф |
| Ва μиγωжቴվահа | Уկι роሂևκεσθ фሰλիкуቮищ | Увраրи չеζ | Էገеጪекሀгኩ ч одуյውхθζ |
| ፎኡνоσента кፃгαчեμ ибօщዢዓ | Շእц οረθщи θскаклዥσо | Ыноλ офኢпፓфխп иրиվиቡохιк | Срቻ υ |
| Иጂևрсևቯеշ глиծиյιβаሥ | У щоցуклիξ езուсаռаթе | Οщобеպιχጫ սаπθጅитухр կθዒιτоχыጿ | Դፖму иփε щιтаሢ |
Tomasz Budlewski. Rozcięcie i stłuczenie dolnej wargi – odpowiada Lek. Iwona Stajkowska. Widzenie jak za mgłą po rozcięciu łuku brwiowego – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Opuchnięte i sine oko po rozcięciu łuku brwiowego – odpowiada Lek. Dorota Kinga Stepczenko-Jach. Opuchlizna po rozcięciu łuku brwiowego – odpowiada Dr
ZGŁOŚ SZKODĘ Gdy doznamy ran, stopień odniesionych obrażeń mierzymy za pomocą ilości zastosowanych szwów. Teoretycznie, jeśli mamy ich więcej tym, większej szkody doznaliśmy. Nasze ciało jest obolałe po przebytym wypadku i będzie potrzebowało dłuższego czasu, by dojść do jaki sposób liczone jest odszkodowanie za szwy?Szwy są sposobem zaopatrzenia niezakażonych ran ciętych i używane są w celu skrócenia okresu gojenia oraz zmniejszenia wielkości blizny. Ich liczba zależy od wielu czynników: rodzaju szytej tkanki i umiejscowienia rany zastosowanej wobec tego grubości nici techniki zszywania osobistych umiejętności i wprawy chirurga Równie dobrze niewielka rana na palcu może być zaopatrzona taką samą ilością szwów, jak głęboka rana pooperacyjna na brzuchu. A przecież oba przypadki nie są sobie równe pod względem doniosłości dla funkcjonowania ustalaniu wysokości zadośćuczynienia z polis obowiązkowych dla OC sprawcy wypadku bierze się bowiem pod uwagę szereg różnych czynników. Ilość szwów nie stanie się wyznacznikiem przyznanej kwoty, a to, w jakim stopniu doznane urazy wpłynęły na nasze życie i zdrowie. Mowa tu przede wszystkim o oszpeceniu w postaci blizn. Ważne jest ich umiejscowienie. Więcej "warte" będą te na twarzy od tych na nodze czy innym niewidocznym miejscu. Kolejnym wyznacznikiem jest ograniczenie ruchowe i jego wpływ na wykonywanie codziennych życiowych czynności. Bardziej dokuczliwe będą głębokie, choć krótkie rany na dłoni, powodujące brak możliwości swobodnego poruszania palcami od nawet długich, ale płytkich ran na kończynach, które nie będą przeszkadzały w chodzeniu czy wykonywaniu podstawowych czynności dnia należy się odszkodowanie?Ważnym czynnikiem jest też bolesność zabiegu i długotrwałość gojenia się ran. Jeśli w trakcie rekonwalescencji, a co ważne przy przestrzeganiu wszystkich zaleceń lekarskich, rany nie będą normalnie się goić, wda się zakażenie, wyciek ropy itp. Będzie to stanowić dodatkową okoliczność potęgującą dokuczliwość powypadkowego leczenia i wydłużenie jego efekcie taka sytuacja również ma wpływ na wysokość wypłaconego zadośćuczynienia, nawet gdy decyzją ubezpieczyciela otrzymaliśmy już uznaniową wypłatę. Choć zadośćuczynienie z reguły jest świadczeniem jednorazowym, nie oznacza to jednak, że poszkodowany ma prawo tylko do jednej sprawa wygląda w przypadku różnych ubezpieczeń NNW, w których wypłaty następują na podstawie ustalonego uszczerbku na zdrowiu, który z kolei również zależy od negatywnych skutków doznanych dajmy się więc wprowadzić w błąd orzecznikom, którzy na widok założonych nam szwów wyrokują o należnym nam zadośćuczynieniu i odszkodowaniu. W celu rzetelnego przeprowadzenia procesu likwidacji zdajmy się na fachowców z kancelarii odszkodowawczych. Twoja ocena: 0 Średnia ocena:
Laser CO2 na blizny. Usuwanie blizn laserem to najbardziej znana metoda, która pozwala na usunięcie np. blizny po operacji czy blizny po usunięciu pieprzyka. Laser CO2 bazuje na wykorzystaniu wysokiej energii cieplnej, która pobudza tkanki do produkcji nowego kolagenu.
Urazy głowy - obrażenia czaszki i mózgu to jedne z głównych przyczyn kalectwa i śmierci w młodszych grupach wiekowych. Mogą być spowodowane różnymi czynnikami, a następstwa zależą od prędkości i kierunku działania urazu. W grupie młodych osób przyczyną są najczęściej wypadki komunikacyjne, zaś w grupie osób starszych upadki. Znamienne jest, iż w około 50-60% przypadków urazy głowy współistnieją z obrażeniami innych narządów, przeważnie klatki piersiowej, co stanowi wskazanie do dokładnej diagnostyki poszkodowanego. spis treści 1. Mechanizm i klasyfikacja urazów głowy 2. Następstwa urazów czaszkowo-mózgowych Wczesne następstwa urazów głowy Późne następstwa urazów głowy rozwiń 1. Mechanizm i klasyfikacja urazów głowy Przyczyny urazów głowy mogą być rożne, jednak w większości przypadków mechanizm jest podobny. Wyróżnia się urazy czaszkowo-mózgowe z mechanizmem przyspieszenia (akceleracji) lub opóźnienia (deceleracji). Wynikają one z bezwładnego ruchu mózgowia w jamie czaszki wskutek działających sił urazowych. Dodatkowo w zależności od kierunku ruchu mogą one prowadzić do przemieszczeń liniowych, kątowych lub obrotowych mózgu. W większości urazów głowy stwierdza się mechanizm mieszany rotacyjno-liniowo-kątowy wynikający z warunków anatomicznych czaszki i rdzenia kręgowego. Zobacz film: "Choroby serca najczęstszą przyczyną zgonów Polaków" Istnieje wiele podziałów urazów czaszkowo-mózgowych. Zasadniczy klasyfikuje urazy na uszkodzenia mózgu zamknięte oraz otwarte. W urazach otwartych podstawowym kryterium jest obecność uszkodzenia skóry, czepca ścięgnistego, kości czaszki, opon mózgowych i mózgu oraz kontakt struktur wewnątrzczaszkowych ze środowiskiem zewnętrznym. Do typowych przykładów należą zranienia ostrymi narzędziami, zwłaszcza rany postrzałowe. Przy ocenie ciężkości urazów głowy bardzo przydatne jest zastosowanie 15-punktowej skali Glasgow Coma Scale (GCS). Pozwala ona ocenić stan chorego na podstawie trzech kryteriów: reakcji otwierania i zamykania oczu, reakcji motorycznych oraz komunikacji słownej. Ma ona prostą konstrukcję, a więc może być wykorzystywana przez ogół lekarzy oraz personel pielęgniarski, a przy tym pozwala dość dokładnie ocenić stan chorego i porównać zachodzące zmiany. GSC wprowadza podział ciężkości urazów czaszkowo-mózgowych na kilka stopni: minimalny: 15 punktów, bez utraty przytomności i niepamięci, łagodny: 14-15 punktów, krótkotrwała utrata przytomności i niepamięć wsteczna, umiarkowany: 9-13 punktów, utrata przytomności dłuższa niż 5 minut, nieznaczne objawy świadczące o ogniskowym uszkodzeniu mózgu, ciężki: 5-8 punktów, stan utraty przytomności, z zachowanymi odruchami zapewniającymi podstawowe funkcje życiowe, krytyczny: 3-4 punkty, chory nieprzytomny, bez odruchów umożliwiających przeżycie. 2. Następstwa urazów czaszkowo-mózgowych Następstwa urazów głowy można podzielić na wczesne i późne. Podstawą tego podziału są zmiany zobrazowane w tomografii komputerowej. Pozwalają one prognozować o przyszłości chorego, a ich nasilenie koreluje z przebiegiem choroby, śmiertelnością oraz stopniem inwalidztwa. Zmiany pourazowe nie wynikają tylko z pierwotnego urazu głowy, lecz uruchamiają kaskadę następujących po sobie zmian patofizjologicznych w mózgu, które prowadzą do złożonych zaburzeń wewnątrz komórek nerwowych. Skutkuje to powiększeniem pierwotnej strefy urazowej i powstaniem uszkodzenia wtórnego. Dlatego też w przypadku ciężkich urazów głowy wysiłek lekarzy jest skierowany na zapobieganie wtórnym uszkodzeniom. Wczesne następstwa urazów głowy Do tej grupy zaburzeń możemy zaliczyć: wstrząśnienie mózgu, stłuczenie mózgu, krwiaki wewnątrzczaszkowe (nadtwardówkowe, podtwardówkowe, śródmózgowe), pourazowe krwawienie podpajęczynówkowe, ostre wodogłowie pourazowe, pourazowy płynotok nosowy lub uszny, uszkodzenie nerwów czaszkowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Wstrząśnienie mózgu jest najlżejszą formą uogólnionego urazu mózgu. Dochodzi tutaj do przejściowego, krótkotrwałego zaburzenia czynności mózgu. Objawem niezbędnym do właściwego rozpoznania jest krótkotrwała utrata przytomności, przy czym pacjent zwykle nie pamięta okoliczności związanych z urazem. Objawami towarzyszącymi są: ból głowy, nudności, wymioty, złe samopoczucie pojawiające się po odzyskaniu przytomności. Wstrząśnienie mózgu nie powoduje zmian w badaniach obrazowych. W badaniu neurologicznym nie stwierdza się żadnych deficytów neurologicznych. Chory, u którego podejrzewa się wstrząśnienie mózgu powinien być hospitalizowany w celu kilkudniowej obserwacji. Stłuczenie mózgu to lokalne uszkodzenie struktury mózgowia wykrywane za pomocą tomografii komputerowej, charakteryzujące się występowaniem wybroczyn i niewielkich ognisk krwotocznych w obrębie kory mózgu i podkorowo. Objawy zależą od lokalizacji i rozległości stłuczenia. W pierwszych godzinach po urazie obraz przypomina wstrząśnienie mózgu. Zdarza się jednak, że chory nie traci przytomności bezpośrednio po urazie, lecz dopiero później i na dłuższy okres. Występują zaburzenia neurologiczne odpowiadające czynności stłuczonej części mózgu: zaburzenia czucia obejmujące połowę ciała, niedowłady połowicze lub porażenia mięśni twarzy, kończyn górnych, rzadziej dolnych po stronie przeciwnej do urazu, niedowidzenie, zaburzenia mowy, zaburzenia równowagi, oczopląs po stronie uszkodzenia. Leczenie ma charakter objawowy. Krwiaki wewnątrzczaszkowe stanowią poważne zagrożenie dla osób po urazach czaszkowo-mózgowych. Często są bezpośrednią przyczyną śmierci lub ciężkiego kalectwa, niezależnie od ciężkości urazu. Bardzo ważnym czynnikiem ryzyka krwiaków jest wystąpienie złamania kości czaszki. W zależności od położenia krwiaka w stosunku do opony twardej i mózgu wyróżnia się krwiaki nadtwardówkowe, podtwardówkowe i śródmózgowe. Najczęstszą przyczyną krwiaka nadtwardówkowego jest uszkodzenie naczyń tętniczych opony twardej mózgu, przede wszystkim tętnicy oponowej środkowej. W 85% towarzyszą mu złamania kości sklepienia czaszki. Krwiak ma ostry przebieg, gdyż krwawienie z naczyń tętniczych powoduje szybkie narastanie objawów wzmożonego ciśnienia wewnątrz czaszki. Jest to bezpośrednie zagrożenie dla życia, dlatego konieczna jest szybka interwencja chirurgiczna. Krwiak podtwardówkowy związany jest z uszkodzeniem naczyń żylnych, a więc jego przebieg nie jest tak gwałtowny. Gromadząca się wynaczyniona krew powoduje ucisk i przemieszczenie się struktur mózgowia. Objawy mogą pojawiać się po kilku tygodniach lub nawet miesiącach od urazu. Przewlekły krwiak podtwardówkowy jest częstą patologią wewnątrzczaszkową u osób w podeszłym wieku. Manifestować się może jako guz mózgu, wodogłowie lub zespół otępienia: bóle głowy, osłabienie sprawności umysłowej, zaburzenia pamięci, napady padaczkowe oraz objawy ogniskowe. Krwiaki śródmózgowe stanowią około 20% wszystkich krwiaków pourazowych. Krew gromadzi się w obrębie mózgowia, szczególnie w okolicy podstawy płatów czołowych i skroniowych. Objawy krwiaków wewnątrzmózgowych możemy podzielić na 2 grupy: objawy narastającego ciśnienia wewnątrzmózgowego oraz objawy uszkodzenia określonych struktur mózgowia. Klasyczny przebieg krwiaków nad- i podtwardówkowych charakteryzuje się stopniowym narastaniem objawów, z poszerzeniem źrenicy po stronie krwiaka oraz postępującym niedowładem strony przeciwnej. Pogarsza się również stan świadomości chorego, aż do utraty przytomności. Objawami towarzyszącymi są: bradykardia, wzrost ciśnienia tętniczego, narastający ból głowy, nudności, wymioty. Opisane objawy poprzedza krótszy lub dłuższy okres przejaśnienia, tzw. lucidum intervallum – okres względnie dobrego stanu świadomości po początkowej utracie przytomności. Przemieszczenie mózgu przez krwiak oraz towarzyszący obrzęk mogą prowadzić do wgłobienia struktur mózgu. Dochodzi do ucisku na pień mózgu oraz niewydolności pniowych ośrodków krążenia i oddychania, co może spowodować nagłe zatrzymanie krążenia i oddychania. Wczesne rozpoznanie krwiaka wewnątrzczaszkowego oraz szybkie podjęcie decyzji o leczeniu operacyjnym mogą uratować życie choremu. Przy podejrzeniu krwiaka wewnątrzczaszkowego podstawowym badaniem jest tomografia komputerowa. Należy ją bezzwłocznie wykonać w przypadku: utraty przytomności lub dłużej trwających zaburzeń świadomości lub zaburzeń psychicznych, istnienia objawów neurologicznych wynikających z uszkodzenia konkretnej struktury mózgu (tzw. objawy ogniskowe), stwierdzenia szczeliny złamania kości czaszki w wykonanym wcześniej badaniu rentgenowskim. Złotym standardem jest wykonanie tomografii komputerowej w ciągu godziny od przyjazdu pacjenta do szpitala. Jeśli z jakichś przyczyn jest to niemożliwe, to należy obserwować pacjenta, oceniać dynamikę zmian w kolejnych badaniach neurologicznych i w sytuacji gdy występują powyżej opisane objawy, a stan chorego dynamicznie się zmienia, konieczna jest interwencja chirurgiczna. W przypadku rozpoznania krwiaka wewnątrzczaszkowego leczeniem jest zabieg chirurgiczny i ewakuacja krwiaka. Przy krwiakach śródmózgowych sytuacja jest trudniejsza. Dużo zależy od lokalizacji krwiaka, jego wielkości, stopnia przemieszczenia struktur mózgowych oraz dynamiki przebiegu klinicznego. Wynika to z trudnego do przewidzenia efektu operacji, jej przebiegu oraz możliwego uszkodzenia kolejnych struktur mózgowia przy usuwaniu krwiaka. Mózg człowieka nie jest jeszcze w pełni poznaną strukturą, często zadziwia nawet doświadczonych chirurgów i neurologów, i dlatego jego leczenie jest tak trudne. Kolejnym często spotykanym powikłaniem urazów głowy są złamania kości czaszki. Rozpoznaje się je na podstawie wykonanego badania RTG lub tomografii komputerowej. Wyróżniamy zasadnicze trzy grupy złamań: złamanie otwarte, złamanie z wgnieceniem kości oraz złamanie kości podstawy czaszki. Zajmiemy się najpierw pierwszym z nich. Złamanie otwarte polega na tym, iż dochodzi do kontaktu środowiska zewnętrznego z wnętrzem czaszki a więc wnętrzem worka oponowego mózgu. Takie połączenie może być bardzo niebezpieczne dla chorego ze względu na łatwą penetrację do wnętrza czaszki bakterii lub innych patogenów, co może skutkować rozwojem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Niekorzystne jest również dostawanie się powietrza przez otwartą ranę do układu płynowego mózgu. Dodatkowo otwarte złamanie powoduje wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego przez ranę, nos, ucho lub gardło. Najczęściej wyciek płynu (płynotok) ustępuje samoistnie, czasem jednak, jeśli obrażenia są rozlegle, a wyciek obfity, konieczne jest zeszycie opon po ustąpieniu obrzęku mózgu. Złamanie kości czaszki z wgłobieniem kości polega na tym, iż odłamki kostne są wpuklone do środka jamy czaszki, tak że mogą naruszać struktury mózgu. Jeśli wgłobienie jest znaczne i występują objawy neurologiczne pod postacią ubytków niektórych funkcji wskazujące na uszkodzenie mózgu, wykonuje się operację. Polega ona na wywierceniu otworu w powierzchni niezłamanej kości w pobliżu złamania i uniesieniu wgłobionej części narzędziami neurochirurgicznymi wprowadzonymi przez wywiercony otwór. Złamanie kości podstawy czaszki często jest trudne do wykrycia. Za rozpoznaniem mogą przemawiać objawy lub wyniki badania obrazowego, tj RTG lub tomografii komputerowej. Charakterystycznym obrazem w tomografii komputerowej jest występowanie pęcherzyków powietrza wewnątrz czaszki lub obecność szczeliny złamania. Równie przydatna jest obserwacja i badanie neurologiczne chorego, które może ujawnić kilka typowych objawów. Złamania w obrębie przedniego dołu czaszki uszkadzające opony mózgowe doprowadzają do wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego przez nos, gardło, rzadziej przez ucho. Wypływający płyn jest klarowny, jasny, ciepły i słodki. Zwłaszcza ostatnia cecha pozwala na odróżnienie go od wydzieliny surowiczej nosa czy ucha. W niektórych przypadkach złamanie podstawy czaszki objawia się porażeniem nerwów czaszkowych przechodzących przez anatomiczne otwory na podstawie czaszki. Obserwuje się porażenie nerwu twarzowego, wzrokowego i słuchowego z typowymi dla ich porażenia zaburzeniami neurologicznymi. Odłamki kostne mogą uszkadzać oponę twardą oraz zatoki powietrzne czaszki, powodując groźną dla życia odmę wewnątrzczaszkową. Jest ona groźniejsza niż płynotok, gdyż powietrze przedostające się do jamy czaszki z zewnątrz stwarza większe zagrożenie rozwoju zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Bardzo charakterystyczne, choć rzadko występujące są tzw. krwiaki okularowe, a więc zasinienia otaczające jak okulary gałkę oczną, spowodowane złamaniem podstawy przedniego dołu czaszki. Późne następstwa urazów głowy Do późnych następstw zalicza się: późny płynotok nosowy lub uszny, nawracające zapalenie opon mózgowych i mózgu, ropień mózgu, padaczkę pourazową, pourazowy zanik korowo-podkorowy, zespół pourazowy, encefalopatię pourazową. W otwartych urazach czaszkowo-mózgowych, zwłaszcza z obecnością ciał obcych lub fragmentów kostnych, późnym następstwem u 25% chorych może być ropień mózgu. Lokalizuje się on zazwyczaj w płatach czołowych lub skroniowych. Objawy kliniczne mogą wystąpić kilka tygodni lub nawet kilka miesięcy po przebytym urazie, a pierwszą manifestacją jest nierzadko napad padaczkowy. Towarzyszą mu objawy wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, objawy ogniskowe, a czasem stany podgorączkowe i patologie w płynie mózgowo-rdzeniowym. Rozpoznanie umożliwia wykonanie tomografii komputerowej. Leczenie polega na nakłuciu torebki ropnia i jego opróżnieniu oraz podaniu antybiotyków zgodnie z antybiogramem. Możliwe jest również postępowanie radykalne z usunięciem chirurgicznym ropnia z torebką. Innym powikłaniem jest padaczka pourazowa. Występuje ona w około 5% przypadków zamkniętych urazów czaszkowo-mózgowych. Ognisko padaczkorodne powstaje zwykle wokół blizny glejowej tworzącej się w procesie gojenia stłuczeń i zranień mózgu z uszkodzeniem opon. Pojawienie się napadu bezpośrednio po urazie nie jest jednoznaczne z późniejszym rozwojem przewlekłej padaczki pourazowej. W większości przypadków napady padaczkowe poddają się leczeniu farmakologicznemu. Zespół pourazowy, określany dawniej jako cerebrastenia pourazowa, charakteryzuje się zaburzeniami nerwicowo-wegetatywnymi ze wzmożoną pobudliwością nerwową, szybkim męczeniem się, trudnościami w skupieniu uwagi, stanami lękowo-depresyjnymi i subiektywnymi dolegliwościami, wśród których dominują bóle i zawroty głowy. W badaniu nie stwierdza się objawów deficytu neurologicznego. Również w badaniach obrazowych nie udaje się uwidocznić zmian. Stosuje się leczenie uspokajające, przeciwdepresyjne oraz psychoterapię. Jako encefalopatię pourazową określa się stan, w którym wskutek urazu dochodzi do trwałego, organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, często z objawami deficytu ruchowo-czuciowego, padaczką, zaburzeniami mowy oraz czynności poznawczych (zwłaszcza pamięci), ze zmianami osobowości i innymi zaburzeniami, które mogą być przyczyną trudności adaptacyjnych w codziennym życiu. Encefalopatia pourazowa wymaga długotrwałego leczenia neurologicznego, psychiatrycznego i odpowiedniej rehabilitacji. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
fGS8. rozcięcie głowy leczenie i blizny
